insusurrans

Latin

Etymology

Present participle of insusurrō.

Participle

īnsusurrāns (genitive īnsusurrantis); third-declension one-termination participle

  1. insinuating

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative īnsusurrāns īnsusurrantēs īnsusurrantia
genitive īnsusurrantis īnsusurrantium
dative īnsusurrantī īnsusurrantibus
accusative īnsusurrantem īnsusurrāns īnsusurrantēs
īnsusurrantīs
īnsusurrantia
ablative īnsusurrante
īnsusurrantī1
īnsusurrantibus
vocative īnsusurrāns īnsusurrantēs īnsusurrantia

1When used purely as an adjective.