insusurraturus
Latin
Etymology
Future active participle of insusurrō.
Participle
īnsusurrātūrus (feminine īnsusurrātūra, neuter īnsusurrātūrum); first/second-declension participle
- about to insinuate
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsusurrātūrus | īnsusurrātūra | īnsusurrātūrum | īnsusurrātūrī | īnsusurrātūrae | īnsusurrātūra | |
| genitive | īnsusurrātūrī | īnsusurrātūrae | īnsusurrātūrī | īnsusurrātūrōrum | īnsusurrātūrārum | īnsusurrātūrōrum | |
| dative | īnsusurrātūrō | īnsusurrātūrae | īnsusurrātūrō | īnsusurrātūrīs | |||
| accusative | īnsusurrātūrum | īnsusurrātūram | īnsusurrātūrum | īnsusurrātūrōs | īnsusurrātūrās | īnsusurrātūra | |
| ablative | īnsusurrātūrō | īnsusurrātūrā | īnsusurrātūrō | īnsusurrātūrīs | |||
| vocative | īnsusurrātūre | īnsusurrātūra | īnsusurrātūrum | īnsusurrātūrī | īnsusurrātūrae | īnsusurrātūra | |