insusurraturus

Latin

Etymology

Future active participle of insusurrō.

Participle

īnsusurrātūrus (feminine īnsusurrātūra, neuter īnsusurrātūrum); first/second-declension participle

  1. about to insinuate

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnsusurrātūrus īnsusurrātūra īnsusurrātūrum īnsusurrātūrī īnsusurrātūrae īnsusurrātūra
genitive īnsusurrātūrī īnsusurrātūrae īnsusurrātūrī īnsusurrātūrōrum īnsusurrātūrārum īnsusurrātūrōrum
dative īnsusurrātūrō īnsusurrātūrae īnsusurrātūrō īnsusurrātūrīs
accusative īnsusurrātūrum īnsusurrātūram īnsusurrātūrum īnsusurrātūrōs īnsusurrātūrās īnsusurrātūra
ablative īnsusurrātūrō īnsusurrātūrā īnsusurrātūrō īnsusurrātūrīs
vocative īnsusurrātūre īnsusurrātūra īnsusurrātūrum īnsusurrātūrī īnsusurrātūrae īnsusurrātūra