insusurratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of insusurrō.

Participle

īnsusurrātus (feminine īnsusurrāta, neuter īnsusurrātum); first/second-declension participle

  1. insinuated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnsusurrātus īnsusurrāta īnsusurrātum īnsusurrātī īnsusurrātae īnsusurrāta
genitive īnsusurrātī īnsusurrātae īnsusurrātī īnsusurrātōrum īnsusurrātārum īnsusurrātōrum
dative īnsusurrātō īnsusurrātae īnsusurrātō īnsusurrātīs
accusative īnsusurrātum īnsusurrātam īnsusurrātum īnsusurrātōs īnsusurrātās īnsusurrāta
ablative īnsusurrātō īnsusurrātā īnsusurrātō īnsusurrātīs
vocative īnsusurrāte īnsusurrāta īnsusurrātum īnsusurrātī īnsusurrātae īnsusurrāta