intaç
Turkish
Alternative forms
- intac, intâc (superseded spelling)
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish انتاج (intac), from Arabic إِنْتَاج (ʔintāj).
Pronunciation
- IPA(key): /inˈtatʃ/, (definite accusative) /in.taːˈdʒɯ/
- Hyphenation: in‧taç
Noun
intaç (definite accusative intacı, plural intaçlar) (archaic)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | intaç | intaçlar |
| definite accusative | intacı | intaçları |
| dative | intaca | intaçlara |
| locative | intaçta | intaçlarda |
| ablative | intaçtan | intaçlardan |
| genitive | intacın | intaçların |
Derived terms
- intaç etmek
Further reading
- “intaç”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “intac”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2191a
- Nişanyan, Sevan (2002–) “intaç”, in Nişanyan Sözlük
- Ayverdi, İlhan (2010) “intaç”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı