integratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of integrō (“renew, restore”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.tɛˈɡraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.t̪eˈɡraː.t̪us]
Participle
integrātus (feminine integrāta, neuter integrātum); first/second-declension participle
- renewed, restored, having been made whole.
- begun again, having been started from scratch.
- recreated, refreshed, having been refreshed.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | integrātus | integrāta | integrātum | integrātī | integrātae | integrāta | |
| genitive | integrātī | integrātae | integrātī | integrātōrum | integrātārum | integrātōrum | |
| dative | integrātō | integrātae | integrātō | integrātīs | |||
| accusative | integrātum | integrātam | integrātum | integrātōs | integrātās | integrāta | |
| ablative | integrātō | integrātā | integrātō | integrātīs | |||
| vocative | integrāte | integrāta | integrātum | integrātī | integrātae | integrāta | |
References
- "integratus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)