intentandus
Latin
Etymology
Future passive participle of intentō.
Participle
intentandus (feminine intentanda, neuter intentandum); first/second-declension participle
- which is to be extended
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intentandus | intentanda | intentandum | intentandī | intentandae | intentanda | |
| genitive | intentandī | intentandae | intentandī | intentandōrum | intentandārum | intentandōrum | |
| dative | intentandō | intentandae | intentandō | intentandīs | |||
| accusative | intentandum | intentandam | intentandum | intentandōs | intentandās | intentanda | |
| ablative | intentandō | intentandā | intentandō | intentandīs | |||
| vocative | intentande | intentanda | intentandum | intentandī | intentandae | intentanda | |