intentivus
Latin
Alternative forms
- intensīvus
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.tɛnˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.t̪en̪ˈt̪iː.vus]
Adjective
intentīvus (feminine intentīva, neuter intentīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intentīvus | intentīva | intentīvum | intentīvī | intentīvae | intentīva | |
| genitive | intentīvī | intentīvae | intentīvī | intentīvōrum | intentīvārum | intentīvōrum | |
| dative | intentīvō | intentīvae | intentīvō | intentīvīs | |||
| accusative | intentīvum | intentīvam | intentīvum | intentīvōs | intentīvās | intentīva | |
| ablative | intentīvō | intentīvā | intentīvō | intentīvīs | |||
| vocative | intentīve | intentīva | intentīvum | intentīvī | intentīvae | intentīva | |
Descendants
References
- “intentivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- intentivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.