intercipiendus

Latin

Etymology

Future passive participle of intercipiō.

Participle

intercipiendus (feminine intercipienda, neuter intercipiendum); first/second-declension participle

  1. which is to be intercepted, interrupted

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative intercipiendus intercipienda intercipiendum intercipiendī intercipiendae intercipienda
genitive intercipiendī intercipiendae intercipiendī intercipiendōrum intercipiendārum intercipiendōrum
dative intercipiendō intercipiendae intercipiendō intercipiendīs
accusative intercipiendum intercipiendam intercipiendum intercipiendōs intercipiendās intercipienda
ablative intercipiendō intercipiendā intercipiendō intercipiendīs
vocative intercipiende intercipienda intercipiendum intercipiendī intercipiendae intercipienda