interemptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of interimō.

Participle

interēmptus (feminine interēmpta, neuter interēmptum); first/second-declension participle

  1. abolished
  2. destroyed, killed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative interēmptus interēmpta interēmptum interēmptī interēmptae interēmpta
genitive interēmptī interēmptae interēmptī interēmptōrum interēmptārum interēmptōrum
dative interēmptō interēmptae interēmptō interēmptīs
accusative interēmptum interēmptam interēmptum interēmptōs interēmptās interēmpta
ablative interēmptō interēmptā interēmptō interēmptīs
vocative interēmpte interēmpta interēmptum interēmptī interēmptae interēmpta

References

  • interemptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • interemptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • interemptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.