interiectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of intericiō.

Pronunciation

Participle

interiectus (feminine interiecta, neuter interiectum); first/second-declension participle

  1. thrown or placed between

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative interiectus interiecta interiectum interiectī interiectae interiecta
genitive interiectī interiectae interiectī interiectōrum interiectārum interiectōrum
dative interiectō interiectae interiectō interiectīs
accusative interiectum interiectam interiectum interiectōs interiectās interiecta
ablative interiectō interiectā interiectō interiectīs
vocative interiecte interiecta interiectum interiectī interiectae interiecta

Derived terms

References

  • interiectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • interiectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • at a great distance: longo spatio, intervallo interiecto
    • after a year has elapsed: anno peracto, circumacto, interiecto, intermisso