interlitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of interlinō.
Participle
interlitus (feminine interlita, neuter interlitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | interlitus | interlita | interlitum | interlitī | interlitae | interlita | |
| genitive | interlitī | interlitae | interlitī | interlitōrum | interlitārum | interlitōrum | |
| dative | interlitō | interlitae | interlitō | interlitīs | |||
| accusative | interlitum | interlitam | interlitum | interlitōs | interlitās | interlita | |
| ablative | interlitō | interlitā | interlitō | interlitīs | |||
| vocative | interlite | interlita | interlitum | interlitī | interlitae | interlita | |
References
- “interlitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "interlitus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- interlitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.