interturbatio
Latin
Etymology
Noun
interturbātiō f (genitive interturbātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | interturbātiō | interturbātiōnēs |
| genitive | interturbātiōnis | interturbātiōnum |
| dative | interturbātiōnī | interturbātiōnibus |
| accusative | interturbātiōnem | interturbātiōnēs |
| ablative | interturbātiōne | interturbātiōnibus |
| vocative | interturbātiō | interturbātiōnēs |
References
- “interturbatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interturbatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- interturbatio in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016