intestatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.tɛsˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.t̪esˈt̪aː.t̪us]
Adjective
intestātus (feminine intestāta, neuter intestātum); first/second-declension adjective
- intestate (with no will)
- untrustworthy
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intestātus | intestāta | intestātum | intestātī | intestātae | intestāta | |
| genitive | intestātī | intestātae | intestātī | intestātōrum | intestātārum | intestātōrum | |
| dative | intestātō | intestātae | intestātō | intestātīs | |||
| accusative | intestātum | intestātam | intestātum | intestātōs | intestātās | intestāta | |
| ablative | intestātō | intestātā | intestātō | intestātīs | |||
| vocative | intestāte | intestāta | intestātum | intestātī | intestātae | intestāta | |
Descendants
- → English: intestate
References
- “intestatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “intestatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- intestatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “intestatus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers