intestinalis
Latin
Etymology
Renaissance Latin; from intestīnum (“intestine”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.tɛs.tiːˈnaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.t̪es.t̪iˈnaː.lis]
Adjective
intestīnālis (neuter intestīnāle); third-declension two-termination adjective
- intestinal; pertaining to the intestine
- 1494, Johannes Matthaeus Ferrarius, Expositiones super tractatum de urinis et vigesimam secundam:
- hernia intestinalis
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | intestīnālis | intestīnāle | intestīnālēs | intestīnālia | |
| genitive | intestīnālis | intestīnālium | |||
| dative | intestīnālī | intestīnālibus | |||
| accusative | intestīnālem | intestīnāle | intestīnālēs intestīnālīs |
intestīnālia | |
| ablative | intestīnālī | intestīnālibus | |||
| vocative | intestīnālis | intestīnāle | intestīnālēs | intestīnālia | |
Descendants
- English: intestinal
- Spanish: intestinal