intextus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of intexō.

Participle

intextus (feminine intexta, neuter intextum); first/second-declension participle

  1. interwoven, interlaced, plaited

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative intextus intexta intextum intextī intextae intexta
genitive intextī intextae intextī intextōrum intextārum intextōrum
dative intextō intextae intextō intextīs
accusative intextum intextam intextum intextōs intextās intexta
ablative intextō intextā intextō intextīs
vocative intexte intexta intextum intextī intextae intexta

References