intransigență
Romanian
Etymology
Borrowed from French intransigeance.
Noun
intransigență f (uncountable)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | intransigență | intransigența | intransigențe | intransigențele | |
| genitive-dative | intransigențe | intransigenței | intransigențe | intransigențelor | |
| vocative | intransigență, intransigențo | intransigențelor | |||