introducens
Latin
Etymology
Present participle of intrōdūcō.
Participle
intrōdūcēns (genitive intrōdūcentis); third-declension one-termination participle
- leading or conducting into
- introducing
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | intrōdūcēns | intrōdūcentēs | intrōdūcentia | ||
| genitive | intrōdūcentis | intrōdūcentium | |||
| dative | intrōdūcentī | intrōdūcentibus | |||
| accusative | intrōdūcentem | intrōdūcēns | intrōdūcentēs intrōdūcentīs |
intrōdūcentia | |
| ablative | intrōdūcente intrōdūcentī1 |
intrōdūcentibus | |||
| vocative | intrōdūcēns | intrōdūcentēs | intrōdūcentia | ||
1When used purely as an adjective.