introiugus
Latin
Etymology
From iugum (“yoke”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪnˈtroː.jʊ.ɡʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪ˈt̪rɔː.ju.ɡus]
Adjective
intrōiugus (feminine intrōiuga, neuter intrōiugum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intrōiugus | intrōiuga | intrōiugum | intrōiugī | intrōiugae | intrōiuga | |
| genitive | intrōiugī | intrōiugae | intrōiugī | intrōiugōrum | intrōiugārum | intrōiugōrum | |
| dative | intrōiugō | intrōiugae | intrōiugō | intrōiugīs | |||
| accusative | intrōiugum | intrōiugam | intrōiugum | intrōiugōs | intrōiugās | intrōiuga | |
| ablative | intrōiugō | intrōiugā | intrōiugō | intrōiugīs | |||
| vocative | intrōiuge | intrōiuga | intrōiugum | intrōiugī | intrōiugae | intrōiuga | |
References
- “introjugus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press