intuitus
Latin
Etymology
Perfect participle of intueor
Participle
intuitus (feminine intuita, neuter intuitum); first/second-declension participle
- having observed
- having considered
- looked upon, looked closely at, gazed at
- regarded, observed, contemplated, considered, given attention to
- regard with admiration, admired, wondered at
- kept an eye on
- examined visually, inspected
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | intuitus | intuita | intuitum | intuitī | intuitae | intuita | |
| genitive | intuitī | intuitae | intuitī | intuitōrum | intuitārum | intuitōrum | |
| dative | intuitō | intuitae | intuitō | intuitīs | |||
| accusative | intuitum | intuitam | intuitum | intuitōs | intuitās | intuita | |
| ablative | intuitō | intuitā | intuitō | intuitīs | |||
| vocative | intuite | intuita | intuitum | intuitī | intuitae | intuita | |
Noun
intuitus m (genitive intuitūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | intuitus | intuitūs |
| genitive | intuitūs | intuituum |
| dative | intuituī | intuitibus |
| accusative | intuitum | intuitūs |
| ablative | intuitū | intuitibus |
| vocative | intuitus | intuitūs |
Descendants
- Portuguese: intuito
References
- “intuitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "intuitus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- intuitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- https://logeion.uchicago.edu/intueor
- https://www.online-latin-dictionary.com/latin-english-dictionary.php?parola=intueor