invasus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of invādō.
Participle
invāsus (feminine invāsa, neuter invāsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | invāsus | invāsa | invāsum | invāsī | invāsae | invāsa | |
| genitive | invāsī | invāsae | invāsī | invāsōrum | invāsārum | invāsōrum | |
| dative | invāsō | invāsae | invāsō | invāsīs | |||
| accusative | invāsum | invāsam | invāsum | invāsōs | invāsās | invāsa | |
| ablative | invāsō | invāsā | invāsō | invāsīs | |||
| vocative | invāse | invāsa | invāsum | invāsī | invāsae | invāsa | |
References
- “invasus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “invasus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- invasus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.