invecturus
Latin
Etymology
Future active participle of invehō.
Participle
invectūrus (feminine invectūra, neuter invectūrum); first/second-declension participle
- about to carry into
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | invectūrus | invectūra | invectūrum | invectūrī | invectūrae | invectūra | |
| genitive | invectūrī | invectūrae | invectūrī | invectūrōrum | invectūrārum | invectūrōrum | |
| dative | invectūrō | invectūrae | invectūrō | invectūrīs | |||
| accusative | invectūrum | invectūram | invectūrum | invectūrōs | invectūrās | invectūra | |
| ablative | invectūrō | invectūrā | invectūrō | invectūrīs | |||
| vocative | invectūre | invectūra | invectūrum | invectūrī | invectūrae | invectūra | |