invectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of invehō.

Participle

invectus (feminine invecta, neuter invectum); first/second-declension participle

  1. carried into

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative invectus invecta invectum invectī invectae invecta
genitive invectī invectae invectī invectōrum invectārum invectōrum
dative invectō invectae invectō invectīs
accusative invectum invectam invectum invectōs invectās invecta
ablative invectō invectā invectō invectīs
vocative invecte invecta invectum invectī invectae invecta

References

  • invectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • invectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.