inventiuncula
Latin
Etymology
From inventiō (“invention”) + -culus (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.wɛn.tiˈʊŋ.kʊ.ɫa]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iɱ.ven.t̪͡s̪iˈuŋ.ku.la]
Noun
inventiuncula f (genitive inventiunculae); first declension
- (post-Augustan) diminutive of inventiō: trifling invention
- c. 95 CE, Quintilian, Institutes of Oratory 8.5.22:
- Ad hoc plerique minimis etiam inventiunculis gaudent, quae excussae risum habent
- Moreover, many also take delight in even the smallest inventions, which when revealed provoke laughter
- Ad hoc plerique minimis etiam inventiunculis gaudent, quae excussae risum habent
Inflection
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | inventiuncula | inventiunculae |
| genitive | inventiunculae | inventiunculārum |
| dative | inventiunculae | inventiunculīs |
| accusative | inventiunculam | inventiunculās |
| ablative | inventiunculā | inventiunculīs |
| vocative | inventiuncula | inventiunculae |
Related terms
- inveniō (verb)
References
- “inventiuncula”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press