invigoro

Latin

Etymology

From the phrase in vigōrem (redigere) (to set in strength) +‎ .

Pronunciation

Verb

invigōrō (present infinitive invigōrāre, perfect active invigōrāvī, supine invigōrātum); first conjugation

  1. (New Latin) to invigorate, strengthen
    • 1688, Samuel Spencer, Disputatio inauguralis de tabe 5:
      Hīs rīte perāctīs partēs dēciduae renovantur, sangvis dēbitum tenōrem cōnservat, et ā combīnātiōnibus praeternātūrālibus vindicātur; hinc dē novō invigōrātus suppetiās regiminī animālī ēlargītur: quāsvīs partēs nectare alibilī benignē irrigat, eāsque mōle suā ēlevāns, hinc corpus nūtrīrī dīcitur.[1]
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Descendants

  • English: invigorate