invincibilis
Latin
Etymology
From in- + vincibilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.wɪŋˈkɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iɱ.vin̠ʲˈt͡ʃiː.bi.lis]
Adjective
invincibilis (neuter invincibile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | invincibilis | invincibile | invincibilēs | invincibilia | |
| genitive | invincibilis | invincibilium | |||
| dative | invincibilī | invincibilibus | |||
| accusative | invincibilem | invincibile | invincibilēs invincibilīs |
invincibilia | |
| ablative | invincibilī | invincibilibus | |||
| vocative | invincibilis | invincibile | invincibilēs | invincibilia | |
References
- “invincibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- invincibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.