invitandus
Latin
Etymology
Future passive participle of invītō.
Participle
invītandus (feminine invītanda, neuter invītandum); first/second-declension participle
- which is to be invited
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | invītandus | invītanda | invītandum | invītandī | invītandae | invītanda | |
| genitive | invītandī | invītandae | invītandī | invītandōrum | invītandārum | invītandōrum | |
| dative | invītandō | invītandae | invītandō | invītandīs | |||
| accusative | invītandum | invītandam | invītandum | invītandōs | invītandās | invītanda | |
| ablative | invītandō | invītandā | invītandō | invītandīs | |||
| vocative | invītande | invītanda | invītandum | invītandī | invītandae | invītanda | |