invitandus

Latin

Etymology

Future passive participle of invītō.

Participle

invītandus (feminine invītanda, neuter invītandum); first/second-declension participle

  1. which is to be invited

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative invītandus invītanda invītandum invītandī invītandae invītanda
genitive invītandī invītandae invītandī invītandōrum invītandārum invītandōrum
dative invītandō invītandae invītandō invītandīs
accusative invītandum invītandam invītandum invītandōs invītandās invītanda
ablative invītandō invītandā invītandō invītandīs
vocative invītande invītanda invītandum invītandī invītandae invītanda