iocabundus
Latin
Etymology
iocor (“joke; play”) + -bundus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [jɔ.kaːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [jo.kaˈbun̪.d̪us]
Adjective
iocābundus (feminine iocābunda, neuter iocābundum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iocābundus | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda | |
| genitive | iocābundī | iocābundae | iocābundī | iocābundōrum | iocābundārum | iocābundōrum | |
| dative | iocābundō | iocābundae | iocābundō | iocābundīs | |||
| accusative | iocābundum | iocābundam | iocābundum | iocābundōs | iocābundās | iocābunda | |
| ablative | iocābundō | iocābundā | iocābundō | iocābundīs | |||
| vocative | iocābunde | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda | |
References
- “iocābundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press