iocandus
Latin
Etymology
Future passive participle of iocō.
Participle
iocandus (feminine iocanda, neuter iocandum); first/second-declension participle
- which is to be joked
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iocandus | iocanda | iocandum | iocandī | iocandae | iocanda | |
| genitive | iocandī | iocandae | iocandī | iocandōrum | iocandārum | iocandōrum | |
| dative | iocandō | iocandae | iocandō | iocandīs | |||
| accusative | iocandum | iocandam | iocandum | iocandōs | iocandās | iocanda | |
| ablative | iocandō | iocandā | iocandō | iocandīs | |||
| vocative | iocande | iocanda | iocandum | iocandī | iocandae | iocanda | |
References
- iocandus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be humorously inclined: animo prompto esse ad iocandum
- humour: lepos in iocando
- to be humorously inclined: animo prompto esse ad iocandum