irascibilis
Latin
Etymology
From īrascor (“to be angry”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [iː.raːsˈkɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.raʃˈʃiː.bi.lis]
Adjective
īrāscibilis (neuter īrāscibile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īrāscibilis | īrāscibile | īrāscibilēs | īrāscibilia | |
| genitive | īrāscibilis | īrāscibilium | |||
| dative | īrāscibilī | īrāscibilibus | |||
| accusative | īrāscibilem | īrāscibile | īrāscibilēs īrāscibilīs |
īrāscibilia | |
| ablative | īrāscibilī | īrāscibilibus | |||
| vocative | īrāscibilis | īrāscibile | īrāscibilēs | īrāscibilia | |
Related terms
Descendants
- Catalan: irascible
- English: irascible
- French: irascible
- Italian: irascibile
- Portuguese: irascível
- Romanian: irascibil
- Spanish: irascible
References
- “irascibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "irascibilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- irascibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.