ironiker
See also: Ironiker
Swedish
Etymology
Derived from Latin ironicus. Cognate of German Ironiker.
Noun
ironiker c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | ironiker | ironikers |
| definite | ironikern | ironikerns | |
| plural | indefinite | ironiker | ironikers |
| definite | ironikerna | ironikernas |