irroratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of irrōrō.

Participle

irrōrātus (feminine irrōrāta, neuter irrōrātum); first/second-declension participle

  1. besprinkled
  2. dewy

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative irrōrātus irrōrāta irrōrātum irrōrātī irrōrātae irrōrāta
genitive irrōrātī irrōrātae irrōrātī irrōrātōrum irrōrātārum irrōrātōrum
dative irrōrātō irrōrātae irrōrātō irrōrātīs
accusative irrōrātum irrōrātam irrōrātum irrōrātōs irrōrātās irrōrāta
ablative irrōrātō irrōrātā irrōrātō irrōrātīs
vocative irrōrāte irrōrāta irrōrātum irrōrātī irrōrātae irrōrāta