irrumatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of irrumō.

Participle

irrumātus (feminine irrumāta, neuter irrumātum); first/second-declension participle

  1. irrumated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative irrumātus irrumāta irrumātum irrumātī irrumātae irrumāta
genitive irrumātī irrumātae irrumātī irrumātōrum irrumātārum irrumātōrum
dative irrumātō irrumātae irrumātō irrumātīs
accusative irrumātum irrumātam irrumātum irrumātōs irrumātās irrumāta
ablative irrumātō irrumātā irrumātō irrumātīs
vocative irrumāte irrumāta irrumātum irrumātī irrumātae irrumāta