iudicans
Latin
Etymology
Present participle of iūdicō.
Participle
iūdicāns (genitive iūdicantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | iūdicāns | iūdicantēs | iūdicantia | ||
| genitive | iūdicantis | iūdicantium | |||
| dative | iūdicantī | iūdicantibus | |||
| accusative | iūdicantem | iūdicāns | iūdicantēs iūdicantīs |
iūdicantia | |
| ablative | iūdicante iūdicantī1 |
iūdicantibus | |||
| vocative | iūdicāns | iūdicantēs | iūdicantia | ||
1When used purely as an adjective.