iussurus
Latin
Etymology
Future active participle of iubeō (“I command, order”).
Participle
iussūrus (feminine iussūra, neuter iussūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iussūrus | iussūra | iussūrum | iussūrī | iussūrae | iussūra | |
| genitive | iussūrī | iussūrae | iussūrī | iussūrōrum | iussūrārum | iussūrōrum | |
| dative | iussūrō | iussūrae | iussūrō | iussūrīs | |||
| accusative | iussūrum | iussūram | iussūrum | iussūrōs | iussūrās | iussūra | |
| ablative | iussūrō | iussūrā | iussūrō | iussūrīs | |||
| vocative | iussūre | iussūra | iussūrum | iussūrī | iussūrae | iussūra | |