izvorî

Romanian

Etymology

From izvor +‎ -î.

Verb

a izvorî (third-person singular present izvorăște, past participle izvorît) 4th conjugation

  1. to gush out, spring, flow
  2. to appear, rise

Conjugation

    conjugation of izvorî (fourth conjugation, -ăsc- infix)
infinitive a izvorî
gerund izvorând
past participle izvorât
number singular plural
person 1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative eu tu el/ea noi voi ei/ele
present izvorăsc izvorăști izvorăște izvorâm izvorâți izvorăsc
imperfect izvoram izvorai izvora izvoram izvorați izvorau
simple perfect izvorâi izvorâși izvorî izvorârăm izvorârăți izvorâră
pluperfect izvorâsem izvorâseși izvorâse izvorâserăm izvorâserăți izvorâseră
subjunctive eu tu el/ea noi voi ei/ele
present să izvorăsc să izvorăști să izvorască să izvorâm să izvorâți să izvorască
imperative — tu — — voi —
affirmative izvorăște izvorâți
negative nu izvorî nu izvorâți

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.