jetan
Old High German
Etymology
From Proto-Germanic *jedaną.
Verb
jetan
- to weed
Conjugation
Conjugation of jetan (strong class 5)
| infinitive | jetan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | jitu, jito | jat |
| 2nd person singular | jitis, jitist | jāti |
| 3rd person singular | jitit | jat |
| 1st person plural | jetem, jetemēs | jātum, jātumēs |
| 2nd person plural | jetet | jātut |
| 3rd person plural | jetant | jātun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | jete | jāti |
| 2nd person singular | jetēs, jetēst | jātīs, jātīst |
| 3rd person singular | jete | jāti |
| 1st person plural | jetēm, jetemēs | jātīm, jātīmēs |
| 2nd person plural | jetēt | jātīt |
| 3rd person plural | jetēn | jātīn |
| imperative | present | |
| singular | jit | |
| plural | jetet | |
| participle | present | past |
| jetanti | gijetan | |