jogai
See also: jōgai
Hungarian
Etymology
jog + -ai (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈjoɡɒji]
- Hyphenation: jo‧gai
Noun
jogai
- third-person singular multiple-possession possessive of jog
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | jogai |
| accusative | — | jogait |
| dative | — | jogainak |
| instrumental | — | jogaival |
| causal-final | — | jogaiért |
| translative | — | jogaivá |
| terminative | — | jogaiig |
| essive-formal | — | jogaiként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | — | jogaiban |
| superessive | — | jogain |
| adessive | — | jogainál |
| illative | — | jogaiba |
| sublative | — | jogaira |
| allative | — | jogaihoz |
| elative | — | jogaiból |
| delative | — | jogairól |
| ablative | — | jogaitól |
| non-attributive possessive – singular |
— | jogaié |
| non-attributive possessive – plural |
— | jogaiéi |
Portuguese
Verb
jogai
- second-person plural imperative of jogar