judėti
Lithuanian
Etymology
From Proto-Baltic, from Proto-Balto-Slavic *jaudīˀtei, ultimately from Proto-Indo-European *Hyéwdʰh₁eti (“to move forward”), or a root *Hyewdʰ-, derived from *h₂yew-. Compare Sanskrit युध्यते (yúdhyate, “to battle”).
Pronunciation
- IPA(key): [jʊˈdʲeːtʲɪ]
Verb
judė́ti (third-person present tense jùda, third-person past tense judė́jo)
- (intransitive) to move
Conjugation
| singular vienaskaita | plural daugiskaita | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| aš | tu | jis/ji | mes | jūs | jie/jos | |||
| indicative | present | judu | judi | juda | judame, judam |
judate, judat |
juda | |
| past | judėjau | judėjai | judėjo | judėjome, judėjom |
judėjote, judėjot |
judėjo | ||
| past frequentative | judėdavau | judėdavai | judėdavo | judėdavome, judėdavom |
judėdavote, judėdavot |
judėdavo | ||
| future | judėsiu | judėsi | judės | judėsime, judėsim |
judėsite, judėsit |
judės | ||
| subjunctive | judėčiau | judėtum, judėtumei |
judėtų | judėtumėme, judėtumėm, judėtume |
judėtumėte, judėtumėt |
judėtų | ||
| imperative | — | judėk, judėki |
tejuda, tejudie |
judėkime, judėkim |
judėkite, judėkit |
tejuda, tejudie | ||
| ||||||||||||||||||||||
Derived terms
prefixed forms of judėti
- išjudėti
- įsijudėti
- nujudėti
- pajudėti
- sujudėti
- judėjimas