judicans
Latin
Etymology
Present participle of jūdicō
Participle
jūdicāns (genitive jūdicantis); third-declension one-termination participle
- judging
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | jūdicāns | jūdicantēs | jūdicantia | ||
| genitive | jūdicantis | jūdicantium | |||
| dative | jūdicantī | jūdicantibus | |||
| accusative | jūdicantem | jūdicāns | jūdicantēs jūdicantīs |
jūdicantia | |
| ablative | jūdicante jūdicantī1 |
jūdicantibus | |||
| vocative | jūdicāns | jūdicantēs | jūdicantia | ||
1When used purely as an adjective.