justificandus
Latin
Etymology
Future passive participle of justificō
Participle
jūstificandus (feminine jūstificanda, neuter jūstificandum); first/second-declension participle
- which is to be justified
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | jūstificandus | jūstificanda | jūstificandum | jūstificandī | jūstificandae | jūstificanda | |
| genitive | jūstificandī | jūstificandae | jūstificandī | jūstificandōrum | jūstificandārum | jūstificandōrum | |
| dative | jūstificandō | jūstificandae | jūstificandō | jūstificandīs | |||
| accusative | jūstificandum | jūstificandam | jūstificandum | jūstificandōs | jūstificandās | jūstificanda | |
| ablative | jūstificandō | jūstificandā | jūstificandō | jūstificandīs | |||
| vocative | jūstificande | jūstificanda | jūstificandum | jūstificandī | jūstificandae | jūstificanda | |