köllun
Icelandic
Etymology
From kalla (“to call”) + -un (“verbal noun suffix”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʰœtlʏn/
- Rhymes: -œtlʏn
Noun
köllun f (genitive singular köllunar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | köllun | köllunin |
| accusative | köllun | köllunina |
| dative | köllun | kölluninni |
| genitive | köllunar | köllunarinnar |