kötüleme

Turkish

Etymology

See kötü.

Noun

kötüleme (definite accusative kötülemeyi, plural kötülemeler)

  1. verbal noun of kötülemek (to speak ill of, to slander; to become unhealthy)

Declension

Declension of kötüleme
singular plural
nominative kötüleme kötülemeler
definite accusative kötülemeyi kötülemeleri
dative kötülemeye kötülemelere
locative kötülemede kötülemelerde
ablative kötülemeden kötülemelerden
genitive kötülemenin kötülemelerin