kün

See also: Appendix:Variations of "kun"

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *kün (sun, day).

Noun

kün (accusative [please provide], plural [please provide])

  1. day, daylight

Declension

Declension of kün
nominative kün
genitive künniñ
dative künge
accusative künni
locative künde
ablative künden

Karaim

Etymology

From Proto-Turkic *kün.

Noun

kün

  1. sun

References

  • N. A. Baskakov, S.M. Šapšala, editor (1973), “kün”, in Karaimsko-Russko-Polʹskij Slovarʹ [Karaim-Russian-Polish Dictionary], Moscow: Moskva, →ISBN

Khalaj

Perso-Arabic کۆن

Etymology

From Proto-Turkic *kün

Pronunciation

  • IPA(key): [kyˑn], [kʏn], [kiˑn], [kɪn], [kʰɪn]
  • (Mansûrâbâdî) IPA(key): [kin]
  • (Talxâbî, Xaltâbâdî) IPA(key): [kyn]
  • (Xarrâbî) IPA(key): [kʏn], [kɪ̹n], [kɪn]

Noun

kün (definite accusative künü, plural künlər)

  1. sun
  2. day

Declension

Declension of kün
singular plural
nominative kün künlər
genitive künü̂ñ künlərü̂ñ
dative künkə künlərkə
definite accusative künü künlərü
locative künçə künlərçə
ablative kündə künlərdə
instrumental künlə künlərlə
equative künvâra künlərvâra

Derived terms

References