künk
See also: kuňk
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish كنك (künk).
Pronunciation
- IPA(key): [cyɳc]
Noun
künk (definite accusative küngü, plural künkler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | künk | künkler |
| definite accusative | küngü | künkleri |
| dative | künge | künklere |
| locative | künkte | künklerde |
| ablative | künkten | künklerden |
| genitive | küngün | künklerin |