kąpać

• kępać

Inherited from Proto-Slavic *kǫpati. First attested in the end of the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kɑ̃pat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /kɑ̃pat͡ɕʲ/

kąpać impf

1. (hapax legomenon, attested in Greater Poland) to bathe; to wash
   • 1874-1891 [End of the fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXV, Radom, Miłosław, page 200:

     Oblectare kablacz, kapacz, lekovacz

     [Oblectare kębłać, kąpać/kępać, lekować]

• Polish: kąpać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kąpać, kępać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish kąpać.

• Audio 1; “kąpać”:

  (file)

• Audio 2; “kąpać się”:

  (file)

• Rhymes: -ɔmpat͡ɕ
• Syllabification: ką‧pać

kąpać impf (perfective wykąpać)

1. (transitive) to bathe, to bath (to clean by immersing in water, especially in a bathtub)
2. (transitive) to soak in a solution
3. (reflexive with się) to bathe oneself, to take a bath (to clean oneself in water, especially in a bathtub)
4. (reflexive with się) to bathe, to swim (to immerse oneself in water for pleasure or refreshment)

• kąpać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kąpać in Polish dictionaries at PWN