kłusownik

Polish

Etymology

From kłusować +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /kwuˈsɔv.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: kłu‧sow‧nik

Noun

kłusownik m pers

  1. poacher (person who trespasses in order to take game illegally)

Declension

Declension of kłusownik
singular plural
nominative kłusownik kłusownicy/kłusowniki (deprecative)
genitive kłusownika kłusowników
dative kłusownikowi kłusownikom
accusative kłusownika kłusowników
instrumental kłusownikiem kłusownikami
locative kłusowniku kłusownikach
vocative kłusowniku kłusownicy

Further reading

  • kłusownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kłusownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.