kalder
Danish
Verb
kalder
- present of kalde
Old Swedish
Etymology
From Old Norse kaldr, from Proto-Germanic *kaldaz.
Adjective
kalder
Declension
Declension of kalder (strong)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | kalder | kald | kalt |
| accusative | kaldan | kalda | kalt |
| dative | kaldum kaldom |
kaldri kaldre |
kaldu kaldo |
| genitive | kalds | kaldrar | kalds |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | kaldir kalder |
kaldar | kald |
| accusative | kalda | kaldar | kald |
| dative | kaldum kaldom |
kaldum kaldom |
kaldum kaldom |
| genitive | kaldra kalda |
kaldra kalda |
kaldra kalda |
Declension of kalder (weak)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | kaldi kalde |
kalda | kalda |
| accusative | kalda | kaldu kaldo |
kalda |
| dative | kalda | kaldu kaldo |
kalda |
| genitive | kalda | kaldu kaldo |
kalda |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
| accusative | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
| dative | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
| genitive | kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
kaldu kaldo |
Descendants
- Swedish: kall
References
- kalder in Knut Fredrik Söderwall, Ordbok öfver svenska medeltids-språket, del 1: A-L