kalkon

Esperanto

Noun

kalkon

  1. accusative singular of kalko

Swedish

Etymology

Borrowed from Low German kalkûn or Dutch kalkoen, nominalisation of kalkûnsche höner or kalkoensche haan "hen from Calicut" (modern Kozhikode, India).[1][2] Doublet of kalikå.

Pronunciation

  • IPA(key): /kalˈkuːn/

Noun

kalkon c

  1. turkey (bird)
    helstekt kalkon med fyllning och skysås
    whole roasted turkey with stuffing and gravy
  2. (colloquial) a turkey (total failure, especially a bad movie)

Declension

Declension of kalkon
nominative genitive
singular indefinite kalkon kalkons
definite kalkonen kalkonens
plural indefinite kalkoner kalkoners
definite kalkonerna kalkonernas

Derived terms

References

  1. ^ kalkon in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
  2. ^ kalkon in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)