kalkylera
Swedish
Etymology
Borrowed from Late Latin calculāre, from Latin calculus. Cognate of French calculer, German kalkulieren. By surface analysis, kalkyl + -era.
Verb
kalkylera (present kalkylerar, preterite kalkylerade, supine kalkylerat, imperative kalkylera)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kalkylera | kalkyleras | ||
| supine | kalkylerat | kalkylerats | ||
| imperative | kalkylera | — | ||
| imper. plural1 | kalkyleren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | kalkylerar | kalkylerade | kalkyleras | kalkylerades |
| ind. plural1 | kalkylera | kalkylerade | kalkyleras | kalkylerades |
| subjunctive2 | kalkylere | kalkylerade | kalkyleres | kalkylerades |
| present participle | kalkylerande | |||
| past participle | kalkylerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.