kancléř
Czech
Etymology
Borrowed from German Kanzler (“chancellor”). By surface analysis, kancl (“office”) + -éř. Doublet of kancelář.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkant͡slɛːr̝̊]
- Hyphenation: kan‧c‧léř
Noun
kancléř m anim (female equivalent kancléřka, relational adjective kancléřský)
Declension
Declension of kancléř (soft masculine animate)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kancléř | kancléři |
| genitive | kancléře | kancléřů |
| dative | kancléřovi, kancléři | kancléřům |
| accusative | kancléře | kancléře |
| vocative | kancléři | kancléři |
| locative | kancléřovi, kancléři | kancléřích |
| instrumental | kancléřem | kancléři |
Derived terms
- arcikancléř
- kancléřství
- místokancléř
- podkancléř
- vicekancléř
Related terms
Further reading
- “kancléř”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “kancléř”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “kancléř”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025